عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ الْهَاشِمِیِّ عَنْ أَبِیهِ
قَالَ شَکَوْتُ إِلَى أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَلْقَى مِنْ أَهْلِ بَیْتِى مِنِ اسْتِخْفَافِهِمْ بِالدِّینِ
فَقَالَ یَا إِسْمَاعِیلُ لَا تُنْکِرْ ذَلِکَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِکَ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى
جَعَلَ لِکُلِّ أَهْلِ بَیْتٍ حُجَّةً یَحْتَجُّ بِهَا عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ فِى الْقِیَامَةِ
فَیُقَالُ لَهُمْ أَ لَمْ تَرَوْا فُلَاناً فِیکُمْ أَ لَمْ تَرَوْا هَدْیَهُ فِیکُمْ أَ لَمْ تَرَوْا صَلَاتَهُ فِیکُمْ
أَ لَمْ تَرَوْا دِینَهُ فَهَلَّا اقْتَدَیْتُمْ بِهِ فَیَکُونُ حُجَّةً عَلَیْهِمْ فِى الْقِیَامَةِ

فضل بن اسماعیل هاشمى از پدرش روایت کند که گوید:
به امام صادق (علیه السلام ) شکایت کردم در آنچه ازخانواده ام بدان برمى خورم
از استخفافى که نسبت به دین دارند (و آن را سبک شمارند)
حضرت فرمود اى اسماعیل این جریان را از خانواده ات تازه مپندار
زیرا خداى تبارک و تعالى براى هر خاندانى حجتى قرار داده
که بوسیله آن شخص در روز قیامت بر سایر افراد خانواده احتیاج کند
و بدانها فرماید: آیا فلانى را در میان خود ندیدید؟ آیا رفتار و کردارش را ندیدید؟
آیا نمازش را در میان خود ندیدید؟ آیا دین (و مواظبتش را بر دین ) ندیدید؟
پس چرا به او اقتدا نکردید؟ و همین سبب شود که آن شخص حجتى باشد بر آنها در قیامت.